Galería

Luisa Pita

“De Dagas e Choros”

“O milagre da vida unicamente necesita tempo e sensibilidade para entendelo. E velo. A viña saca a relucir un mapa que exhuma mil sensacións. Ten a vantaxe de que o seu espazo vital é cíclico e pódese mostrar, completo, nun ano. A cepa pode durar máis de cen anos, pero ábrese espida cada estación. Morre no outono de tristeza ás poucas semanas de quedar sen froito, e revive cada primavera, recentemente rasurada, cando deixa de ser hidra despeiteada e redondea as súas formas nun intento de volver á beleza das liñas curvas, a que se abre ao tempo novo…

Vive agora, nestas semanas, a viña a puberdade do ciclo anual. A daga afiada bicorne xa fixo o seu traballo silencioso. Zas. Non o pechou por igual, nin ao mesmo tempo. Os cortes non matan, só achatan o crecemento sen control… Choran polgares e varas suspiros lechosos, transparentes, que concitan a pena do viticultor. Por que choran as cepas? Máis que pranto é o vento húmido, carnal, que rebulle desde a raíz ata o ceo e cando quere seguir escalando non atopa corpo e cae, maduro, á nai terra…

Lin que hai cepas que choran máis de catro litros. Non se quen o medirá. Pero si sei que a marca do charco queda moitos días pegada xunto ao tronco e que a sombra rabuña cara ao fondo, buscando descifrar o misterio que fai crecer as cousas. Ese é o milagre…Chora a viña de risa cando descobre que todo o que crece ten unha medida e cando se axusta e se hidrata co sol líquido, iso é a beleza”.

Caledonio Pérez.
A Opinión,  O Correo de Zamora.

De Dagas e Choros é unha proposta inspirada no milagre da vida das vides e sobre todo en pódaa do viñedo, que é o contacto máis íntimo entre home e natureza. Cada novo ciclo que comeza evita o envellecemento, asegura a calidade e o crecemento, pero este labor, podar un viñedo, require coñecelo e especialmente querelo. Pódaa, é ao viñedo o que un arquitecto a unha obra nova, un reto. De Dagas e Choros é unha mostra de doce obras conceptuais e intervidas con distintos tipos de fibras cunha chamada de atención cara ao coidado do planeta fronte á mala saúde de leste.

O mar e a terra, a fauna e a flora desprenden un hálito de esperanza con esa transformación que se produce cada primavera, o rebrote das follas, as flores e os froitos transmiten sinais de vida e o home ha de estar atento #ante as alertas que poidan danar os ecosistemas. 

Pierre Louis Geldenhuys, parte do concepto metafórico de “espazo vital”, é dicir, o comportamento humano co que lle rodea. Céntrase nunha visión optimista do mundo fronte ao intrusismo do ser humano, os seres humanos tendemos a pensar que o sabemos todo e que podemos controlar, modelar e dominar ou mesmo manipular a natureza e os seus mecanismos para poder maximizar o seu rendemento, pero no fondo non sabemos nada. 

Pierre Louis Geldenhuys (Sudáfrica, 1971) sorprende coas súas pezas de seda salvaxe e fibra de vidro encapsuladas en caixas de luz. A teselación é clave para o desenvolvemento das súas obras, se a isto engádeselle a complexa intervención que realiza con fibras de fío en todas as composicións de “Dagas e Choros” atopamos a un artista versátil, cunha linguaxe absolutamente exquisita e perfeccionista en constante crecemento. As teas convértense en lenzos construíndo volumes, xogos de cor, de luces e de sombras e o metacrilato é o marco idóneo para envolver e pechar as caixas de luz led. Un facer e desfacer no que sempre a natureza é punto de partida. Formado en Licenciatura en Artes de Teatro, Tswane University of Technology, Pretoria. Licenciatura en Deseño de Moda, University of Technology , Ciudad do Cabo.

Na súa traxectoria figuran numerosas exposicións individuais e colectivas. Participou en Feiras de Arte Nacionais e Internacionais entre as que se atopan Art Madrid, Context Art Miami entre outras e a súa obra está en distintas Coleccións e Museos como a Fundación Antonio Pérez, Fundación Hortensia Herrera, Escola Museo do Origami de Zaragoza, Museo de Obra Gráfica de San Clemente de Cuenca.